சாம்பெட்ரி Champetry
சாம்பெட்ரி Champetry என்ற வார்த்தை
கோர்ட்டுகளில் மட்டுமே பயன்படுத்தப்படும் வார்த்தை; ஒரு வழக்கை நானே முடித்து
தருகிறேன்; அதற்கான செலவையும் நானே பார்த்துக் கொள்கிறேன்; கேஸ் ஜெயித்தவுடன் அந்த
சொத்தில் எனக்கு இவ்வளவு பங்கு கொடுத்துவிட வேண்டும்; அல்லது இவ்வளவு பணம்
கொடுத்துவிட வேண்டும் என்று சட்டத்துக்கு புறம்பாக ஒரு ஒப்பந்தத்தை செய்து கொள்வதை
சாம்பெட்ரி என்கிறார்கள்; அமெரிக்காவில் இப்படி ஒரு அக்ரிமெண்டை போட்டுக்
கொள்ளலாம்; ஆனால் பிரிட்டனிலும், இந்தியாவிலும் இது தவறு;
நாம்,
இந்தியாவில், ஆங்கிலேய கோர்ட் முறையையே பின்பற்றி வருகிறோம்; இதில் வக்கீல் தொழில்
என்பது ஒரு புனிதமானது என்றே கூறப்பட்டுள்ளது; பணம் சம்பாதிக்க இங்கு வரக்கூடாது
என்பதே அதன் உண்மையான அர்த்தம்; அப்படியென்றால்? உண்மையிலேயே இந்த சமுதாயத்துக்கு
ஏதாவது நன்மை செய்ய வேண்டும் என்று நினைப்பவர்கள் மட்டுமே இந்த வக்கீல் தொழிலைச்
செய்ய வேண்டும் என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது; எனவே ஒரு வழக்குக்கு எவ்வளவு பீஸ்
கொடுக்க வேண்டும் என்று எங்கும் வரையறை செய்யவில்லை;
பழைய காலத்தில்,
(பிரிட்டீஸ் ஆட்சியில்), கோர்ட்டில் ஆஜராகும் வக்கீல்களுக்கு ஒரு கறுப்பு அங்கி
கொடுத்திருப்பார்கள்; ஓவர் கோட்டுடன், இந்த வக்கீல் அங்கியையும் அணிந்து
கொண்டுதான் கோர்ட்டுக்குச் செல்ல வேண்டும்; இதை இப்போது கவுன் என்று சாதாரணமாகச்
சொல்கிறார்கள்; உண்மையில் அதன் பெயர் ரோப்ஸ் Robes; இந்த ரோப்ஸ்க்கு,
முன்பக்கம் பட்டன் இருக்காது, பெரிய கைகள் இருக்கும்; இதன் முன்பக்கம் இரண்டு
ரிப்பன்கள் தொங்கும்; பட்டனுக்குப் பதிலாக அதை இழுத்து கட்டிக் கொள்ள வேண்டும்;
அது ஒரு நிரந்தர உடை இல்லை என்பதால் இப்படி செய்திருப்பார்கள் என நினைக்கிறேன்;
இது இல்லாமல், மேலும் ஒரு சிறப்பு உண்டு; அந்த ரோப்ஸ்க்கு பின் பக்கத்தில்
வரிவரியாக துணியை மடக்கி வைத்து ஒரு அடுக்குபோல தைத்திருப்பார்கள்; சாதாரண வக்கீல்
இத்தகைய அடுக்க வைத்த ரோப்ஸ் கவுனைத்தான் போட வேண்டும்; சீனியர் வக்கீல் அல்லது
பாரிஸ்டர் பட்டம் பெற்ற வக்கீல்கள் அணியும் ரோப்ஸ்-ல் இந்த அடுக்குக்குப்பதிலாக ஒரு
மேலே ஒரு ப்ளாப் துணியும் இருக்கும்;
இவைகள் எல்லாம்
இல்லாமல், இந்த ரோப்ஸ்க்கு பின் பக்கத்தில் ஒரு சிறிய பையை தைத்து அதை தொங்க
விட்டிருப்பார்கள்; பார்ப்பதற்கு பழங்கால பாட்டிகள் வைத்திருக்கும் சுருக்குப்பை
போலவே இது இருக்கும்; இந்த பையில்தான் வழக்குக்கு வருபவர்கள் தான் கொடுக்க
நினைக்கும் பணத்தை போட்டுவிட்டு செல்வார்களாம்; அது எவ்வளவு என்று அந்த
வக்கீலுக்குத் தெரியாது; ஏனென்றால் அந்த பை, அவரின் கவுனுக்கு பின்பக்கம்
இருக்கும்; அவர் சாம்பருக்கு (அறைக்கு) சென்றபின்னரே அந்த கவுனைக் கழற்றி அதிலுள்ள பணத்தை
எடுத்துக் கொள்ள வேண்டுமாம்; இதன் சிறப்பு என்னவென்றால் – யார் எவ்வளவு பணம் கொடுக்கிறார்கள்
என்று தெரியாமலேயே எல்லோருக்கும் ஒரே மாதிரியான தன் சட்ட வாதத்தை செய்ய வேண்டும்
என்ற உயர்ந்த, உன்னத நீதி இங்கு பின்பற்றப்படுகிறது; ஏழையாக இருந்தாலும்,
பணக்காரனாக இருந்தாலும், வக்கீல் ஒரே கண்ணோட்டத்துடன் வழக்கை நடத்த வேண்டும் என்ற
உயரிய கோட்பாடு எடுத்துச் சொல்லப்பட்டுள்ளது;
ஆனால், இப்போது
இந்த பையை காணவில்லை; கவுன் இருக்கிறது; கோட்பாடும் இல்லாமல் போய்விட்டது; வக்கீலுக்கு
பீஸ் கொடுக்க பயந்து கொண்டே கோர்ட்டுக்கு போகமுடியாமல் தவிப்பவர்கள் ஏராளம்;
வக்கீலுக்கு
எவ்வளவு பீஸ் கொடுக்க வேண்டும் என சில விதிமுறைகள் இருந்தாலும் அவை நடைமுறையில்
சாத்தியமில்லாமல் போய்விடுகின்றன;
அமெரிக்காவில்,
இதற்கு ஒரு புதிய வழிமுறையை கண்டுபிடித்து உள்ளார்கள்; வக்கீலுக்கு மார்க்
போடுவது; அவர் எவ்வளவு பீஸ் வாங்குவார்; எப்படி சட்டம் தெரிந்துள்ளார்; கோர்ட்டில்
அவரின் வாதம் எப்படி இருக்கும்; கேஸ் கொடுத்தவரிடம் எப்படி அன்பாக நடந்து கொள்வார்
என்று பல விஷயங்களை வைத்து அவருக்கு மார்க் உண்டு; அதை அவரிடம் கேஸ் நடத்திய பார்ட்டிகளே சொல்ல வேண்டும்; இந்த வக்கீலிடம் என் அனுபவம் எப்படி இருந்தது என்று; அதை வெப் சைட்டில் போட்டு
விடுவார்கள்; எந்த வக்கீல் நல்ல வக்கீல் என்றும், எந்த வக்கீல் அநியாய பீஸ்
வாங்கும் வக்கீல் என்றும் ஊருக்கே வெளிச்சம் போட்டு காட்டிவிடும்;
இங்கும்
வக்கீல்களை மதிப்பீடு செய்யும் முறை இதேபோல வந்தால், அதன் புனித தன்மை
காப்பாற்றப்பட்டுவிடும் என்றே நம்புகிறேன்.
_________________
No comments:
Post a Comment