உயிலை புரபேட் செய்வது

 உயிலை புரபேட் செய்வது

உயிலை புரபேட் செய்ய வேண்டுமானால், அந்த உயில் சென்னையில் எழுதப்பட்டு இருக்க வேண்டும். அல்லது அது சென்னையில் உள்ள சொத்துக்களைப் பொறுத்து எழுதப்பட்டு இருக்க வேண்டும் என்று இந்தியன் சக்சசன் சட்டம் 1925-ல் பிரிவு 57-ல் சொல்லப்பட்டுள்ளது. அப்படியென்றால் சென்னை சொத்துக்களைத் தவிர வேறு இடத்தில் இருக்கும் சொத்துக்களைப் பொறுத்து உயில் எழுதினால், அதை புரபேட் செய்து கொள்ள வேண்டிய அவசியம் இல்லையா? 

இந்தியன் சக்சஷன் சட்டம் 1925ன் பிரிவு 265ன்படி உயிலைப் புரபேட் செய்வதற்கு, ஐகோர்ட், அதன் மாவட்ட கோர்ட் நீதிமன்றத்துக்கு அந்த அதிகாரத்தைக் கொடுக்கலாம் என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது. மாவட்ட நீதிமன்றம், அந்த அதிகாரத்தை அதன் கீ்ழ் இயங்கும் சப்கோர்ட்டுக்கு அளிக்கலாம் என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது.

எனவே சென்னை ஐகோர்ட், 1939-ல் இந்த அதிகாரத்தை ஒரு நோட்டிபிகேஷன் மூலம் வெளியிட்டுள்ளது. ஆனால், இந்திய சக்சஷன் சட்டம் 1925ன் பிரிவு 265(1)ன்படி இப்படியான ஒரு நோட்டிபிகேஷனை, அதாவது மாவட்ட கோர்ட்டுக்கு கொடுத்த அதிகாரத்தை  சப்கோர்ட்டுக்கு மாற்றிக் கொடுக்க முடியாது என்று தெரிகிறது. 

எனவே சப்கோர்ட், உயிலை புரபேட் செய்தது, அந்த கோர்ட் தன் அதிகாரத்தை மீறிய தீர்ப்பு என்று பிரான்சிஸ் வழக்கில் சொல்லப்பட்டுள்ளது. PJ Francis v. PJ Verghese and ors, 1956-2 MLJ 288.

ஆனால் மற்றொரு வழக்கான கருத்திரும கவுண்டன் வழக்கில் (P.O.Karthiruma Goundan v. Rangammal and anr, 1932-62 MLJ 622) ஒரு சப் கோர்ட்டில் இந்தியன் சக்சஷன் சட்டம் 1925ன் பிரிவு 192-ல் ஒரு புரபேட் மனு வருகிறது. அதை அவர் தனக்கு அதை விசாரிக்கும் அதிகாரம் இல்லை என்று தள்ளி விட்டார். ஆனால், சென்னை சிவில் கோர்ட் சட்டத்தின் பிரிவு 29-ன்படி சென்னை ஐகோர்ட்டின் நோட்டிபிகேஷன் இத்தகைய அதிகாரத்தை அளித்துள்ளது என்று வாதம் செய்கிறார்கள். ஆனால் ஐகோர்ட் தனது தீர்ப்பில் சப் கோர்ட்டுக்கு அத்தகைய அதிகாரம் உள்ளது என்று தீர்ப்பு வருகிறது.

மேற்கண்ட இரண்டு தீர்ப்புகளுமே முரண்பாடாக உள்ளதால், சென்னை ஐகோர்ட்டின் முழு பெஞ்ச் விசாரனைக்கு ஒரு வழக்கு வருகிறது. அது R.Rama Subbarayalu Reddiar v. Rengammal, 1962-2 MLJ 318. அதில் ஐகோர்ட் நீதிபதி எஸ்.ராமசந்திர ஐயர் தனது தீர்ப்பாக கீழ்கண்டவாறு சொல்லியுள்ளார். 

“சுப்பராய ரெட்டியார் என்பவர் ஒரு உயில் எழுதி வைத்துவிட்டு 1957ல் இறக்கிறார். அதில் எக்சிகியூட்டராக நியமிக்கப்பட்ட (இந்த வழக்கில் மேல்முறையீட்டாளர்) சுப்பராயலு ரெட்டியார், திருநெல்வேலி சப் கோர்ட்டில் இந்த உயிலை புரபேட் செய்யும்படி மனுப் போடுகிறார். உயில் எழுதி வைத்தவரின் மகள் இதை ஆட்சேபம் செய்கிறாள். இந்த கோர்ட்டுக்கு இத்தகைய அதிகாரம் இல்லை என்பது அவளது வாதம். 

இரண்டு நோட்டிபிகேஷன் உள்ளது. அதை சென்னை ஐகோர்ட் வெளியிட்டுள்ளது. இந்தியன் சக்சஷன் சட்டம் 1925ன் பிரிவு 265ன்படி எல்லா சப் கோர்ட்டுகளுமே இந்த அதிகாரத்தைக் கொண்டவை என்று சொல்லப் பட்டுள்ளது. (1) All Subordinate Judges in the Madras Province have been appointed as ex officio District Delegates under that enactment within the local limits of their respective jurisdiction. (2) By virtue of another notification of the High Court made under Sec.29(1) of the Madras Civil Court Act, 1873, all Subordinate Judges in the Madras Province have been authorised to take cognizance of any proceedings under the Indian Succession Act 1925, which cannot be disposed of by the District Delegates. (Vide Civil Rules of Practice, Vol 1 page 275 where the two notifications are set out).

District Delegate under the provisions of the Indian Succession Act, will have jurisdiction to grant probate of a Will or letter of administration only (1) if the deceased had at the time of his death a fixed place of residence within his jurisdiction; and (2) in non-contentious cases. 

The second of the two notifications referred to above issued under Sec.29(1) of the Madras Civil Courts Act, will, however, authorise a Subordinate Judge to deal with other cases as well, eg. non-contentious matters. 

In Francis case (referred above), Govinda Menon and Basheer Ahmed Sayed JJ, held that as under SEc.265 of the Indian Succession Act, a District Delegate can take cognizance of only non-contentious proceedings, the latter of the two notifications which invested a Subordinate Judge within a jurisdiction over contentious proceedings as well, would be invalid and that a Subordinate Judge would, therefore, have no power but to return the application for probate or letters of administration which turned out to be contentious for presentation to the District Judge. 

Reilly and Anatakrishnan Iyer JJ observed that Sec.29 of the Madras Civil Court Act would extend the powers of the Subordinate Judge over the whole field of the former Act. 

The normal rule as to the precedents is, that subordinate Courts are bound in the absence of any decision of the Supreme Court, to follow the decisions of the High Court which they are subordinate.

However, where there is a conflict between two decisions of the High Court, the rule to be adopted is as follows:

Where the conflict is between the judgment of a single Judge and a Bench or between a Bench and a larger Bench, the decision of the Bench or the larger Bench as the case may be, will have to be followed.

But where the conflict is between two decisions both pronounced by a Bench consisting of the same number of Judges, and the subordinate Court after a careful examination of the decision came to the conclusion that both of them directly apply to the case before it, it will then be at liberty to follow that decision which seems to it more correct, whether such decision be the later or the earlier one. To enable the subordinate Court to do so, the two apparently conflicting decisions must directly relate to and expressly decide the question that arises before the Court; otherwise a subordinate Court should follow that ruling which specifically deals with the point. It will not be open to it for example to follow the other decision which only impliedly or indirectly or by way of mer observation gave expression to a contrary view. 

பிரான்சிஸ் வழக்கின் தீர்ப்பு சரிதானா? இந்திய சக்சஷன் சட்டம் 1925 என்பது அதற்கு முன்னர் இருந்த பல சட்டங்களை ரத்து செய்து புதிதாக இணைத்து கொண்டு வரப்பட்ட சட்டமாகும் இது இறந்தவர்களின் சொத்துக்களில் வாரிசுரிமை கோருவதைப் பற்றி கொண்டு வரப்பட்ட சட்டமாகும். இதில் சில பாகங்கள், ஒரு குறிப்பிட்டவர்களின் சொத்துக்களை அதாவது சென்னை மாகாணத்தின் சென்னை மாநகரத்தில் உள்ள சொத்துக்களைப் பற்றி சொல்லி உள்ளது. பாகம் 9, அத்தியாயம் 6-ல் புரபேட் பற்றிச் சொல்லி உள்ளது. பிரிவு 264ல் மாவட்ட நீதிபதிக்கு இத்தகைய அதிகாரத்தைப் பற்றி சொல்லி உள்ளது. பிரிவு 265ல், சென்னை ஐகோர்ட், இந்த அதிகாரத்தை மாவட்ட டெலிகேட் நீதிபதிகளுக்கு வழங்கி உள்ளது. அதுவும் எதிராளி இல்லாத புரபேட் வழக்குகளுக்கு இது செல்லும். The distinction between the powers of a District Judge and District Delegate is that while the former can grant a probate or letters of administration where the deceased at the time of his death had a fixed abode or where any property, movable or immovable, is alone situate within his jurisdiction; the District Delegate can grant them only in the former class of cases. The District Delegate can only dispose of non-contentious cases. Once a contest arises he will have to transfer the case to the District Judge. An application for revocation of a grant originally made in a non-contentious proceedings cannot even be decided by him. 

A District Delegate can also refer a non-contentious matter for disposal by the District Judge. There is no difference in regard to the conclusiveness of a grant made by the District Delegate and the District Judge. The limited jurisdiction granted to District Delegate is not a peculiar feature of the Indian Succession Act 1925. It existed in the earlier Succession Act 1865 and the Probate and Administration Act 1881. Under those enactments ((as well as under the present Act) all contentious proceedings, and all those proceedings in which the deceased at the time of his death did not have permanent abode within the jurisdiction of the District Delegate whether contentious or not had to be disposed of by the District Judge. 

Act XIV of 1926 was thereupon passed by the Central Legislature by introducing Sec.29 in the existing Madras Civil Courts ACat 1873. 

Sec.29(1): The High Court may be general or special order authorise any Subordinate Judge to take cognizance of, or any District Judge to transfer to any Subordinate Judge under his control any proceeding under the Indian Succession Act 1925, which cannot be disposed of by the District Delegates.

Therefore the jurisdiction of a Sub-Judge invested with a power under Sec.29(1) of Madras Civil Courts Act is that of a District Judge and not that of District Delegate under Succession Act. This view is also borne out - under Sec.29(3) which provides a right of appeal from the decision of a Sub Judge as if he is a District Judge. 

Thus a notification under the above section confers a new jurisdiction on a Sub Judge to decide all matters, under the Succession Act, which cannot be disposed of by a District Delegate.

Veerasami J in 1959 (SA No.179 of 1959) observed: “in view of the provisions of Sec.265 and 286 of the Indian Succession Act, there can be no doubt that a District Delegate is not competent to deal with a contentious testamentary matter. But the power of the Sub Judge of Tuticorin to deal with such a matter is not rested upon the provision in Part IX of the Indian Succession Act, but on the power delegated to him by the notification of the High Court under Sec.29(1) of the Madras Civil Courts Act.

முடிவில், இந்த அப்பீல் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டது. சப் கோர்ட் இந்த புரபேட் வழக்கை விசாரிக்க முடியாது. அதை மாவட்ட நீதிபதியே விசாரிக்க வேண்டும் என்று தீர்ப்பு.

**